Ιερές Μονές

Ιερά Μονή Εισοδίων της Θεοτόκου, Παναγίας Εικονίστριας
……………………………………………………………….
«Ἐκεῖ ὅπου τὰ πεῦκα εὐωδιάζουν περισσότερον ἀπὸ κάθε ἄλλο μέρος ἐκτεινόμενα ἕως τὴν ἄμμον ἀκόμη τῆς παραλίας, ὅπου οἱ κηρομύταις κελαειδοῦν σὰν ἀηδόνια εἰς τὸν καλὸν καιρὸν τους καὶ τὰ κούμαρα, φωτίτσαις κατακόκκιναις, λάμπουν μέσα εἰς τὸ δάσος ἀναρίθμητα, ἐκεῖ ὅπου ὁ ἀέρας τοῦ πελάγους ἀνταμώνεται καὶ γλυκομιλεῖ μὲ τοῦ βουνοῦ τὸ βορειαδάκι, τὸ ὁποῖον μέσα ἀπὸ τὰ πεῦκα βγαίνει μοσχολίβανον θαρρεῖς, ἀπὸ τὸ ἅγιον βῆμα». («Μὲ τοῦ Βορηᾶ τὰ Κύματα» Ἀλεξ. Μωραϊτίδη)

«Ἐκεῖ ἀσπρίζει ἀκόμη τὸ παλαιὸν μοναστηράκι τῆς Παναγίας, προκῦπτον μέσα ἀπὸ βαθεῖαν χλόην, ἀνάμεσα εἰς τὰς πίτυς καὶ τὰς καστανέας, ὀλίγον ὑψηλότερα ἀπὸ τὴν ὡραίαν θαλασσίαν ἀγκάλην τοῦ Ἀσέληνου, ὅπου βασιλεύει γλυκά, σιγὰ ὁ ἥλιος ὡς νὰ κρύπτῃ ὀλίγον κατ’ ὀλίγον τὰ χρυσᾶ καὶ στίλβοντα στολίδια του μέσα εἰς τὸν θησαυρόν του». («Νεκρὸς ταξιδιώτης» Ἀλεξ. Παπαδιαμάντης)

Περιγραφὴ τοῦ πεύκου ἐπάνω εἰς τοὺς κλώνους τοῦ ὁποίου εὑρέθη θαυματουργικῶς ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Εἰκονίστριας.

«Καὶ ψηλὰ εἰς τὸ πλάγι, σιμὰ εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ βουνοῦ ἵστατο ἀκόμη ὁρθὸς ὁ χιλιετὴς πεῦκος, ὁποῦ εἰς τοὺς κλάδους ἐπάνω ἀνάμεσα στοὺς κλῶνάς του, εἶχεν εὑρεθῆ ἕνα καιρὸν αἰωρουμένη ἡ λαμπρὰ εἰκὼν τῆς Παναγίας. Ὁ πεῦκος ὁμοιάζει μὲ ἄνθρωπον ὁποῦ δὲν ἐκάρη τὴν κόμη εἰς ὅλην τὴν ζωήν του. Ἀπὸ τριακοσίων χρόνων καὶ πλέον κανεὶς δὲν ἐξάμωσε νά κόψῃ φύλλον ἀπὸ τὸ γιγαντιαῖον δένδρον. Ὅλοι οἱ κωνίσκοι, οἱ καρποὶ τοῦ πεύκου, μυριάδες ἀναρίθμητοι, ἐξ ἀμνημονεύτων χρόνων ἐκρέμοντο ἀνάμεσα εἰς τοὺς κλῶνάς του». («Νεκρὸς Ταξιδιώτης» Ἀλεξ. Παπαδιαμάντη )

«Ἐπάνω εἰς μίαν κορυφήν, ἀπὸ κάτω ἀπὸ ἕνα ὑπερύψηλον πεῦκον, ὅστις ἀφίνει πάραυτα μίαν εὐώδη ἰαχὴν ὡς χαιρετισμὸν βουνίσιον. Εἶνε ὁ πεῦκος, ὅπου εὑρέθη τὸν παλαιὸν καιρὸν ἡ Παναγία ἡ Κονίστρια, ἐπάνω εἰς τοὺς κλάδους του αἰωρουμένη ὁλόφωτος, νύκτας ὁλοκλήρους, ὅτε ὁ ἀσκητεύων ἁγιώτατος ἐκεῖ Συμεών, παραλαβὼν αὐτήν, ἐκόμισε παρακάτω, εἰς τὸ ἀσκητήριόν του, ὅπου ἐκτίσθη τὸ διαλελυμένον σήμερον Μοναστηράκι εἰς τιμὴν τῆς Παναγίας τῆς Κονιστρίας». («Μέ τοῦ Βορηᾶ τὰ Κύματα» Ἀλεξ. Μωραϊτίδη)
……………………………………………………………….

Ιερά Κοινοβιακη Μονή Ευαγγελισμού της Θεοτόκου
……………………………………………………………….

  • ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ
  • Ημέρα εορτής: 25 Μαρτίου.
  • Πανήγυρης: Τελείται Αγρυπνία το βράδυ της 24ης Μαρτίου.
  • Χρονολογία: 1797.
  • Θέσις: Στο βορειοανατολικό τμήμα του νησιού κάτω από την υψηλότερη κορυφή, την Καραφλυτζανάκα.
  • Ιστορικά: Το Μοναστήρι το έκτισαν κολλυβάδες μοναχοί από το Άγιο Όρος. Υπήρξε αυστηρό Μοναστήρι, άβατο στις γυναίκες με όλους τους αυστηρούς κανονισμούς του Αγίου Όρους. Οι άγιες μορφές των μοναχών, με την αγία ζωή τους επηρέασαν όχι μόνο την εκκλησιαστική παράδοση του νησιού αλλά και την ζωή όλων των κατοίκων. Βοήθησε σε όλα τα προεπαναστατικά κινήματα στις αρχές του 18ου αιώνα καθώς και στην Ελληνική Επανάσταση.
  • Εδώ το 1807 πρωτοκατασκευάστηκε η Ελληνική Σημαία.
  • Στο Ι. Σκευοφυλάκιο βρίσκονται πολλά ιερά Σκεύη, Άγια Λείψανα και μεγάλη αξιόλογη βιβλιοθήκη.

«Κάτω ἀπὸ τὴν ὑψηλόκρημνον κορυφὴν τῆς Καραφιλτζανάκας, παρακάτω ἀπὸ τὴν μυστηριώδη βρύσιν τοῦ Κανάκη, εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ ρεύματος τοῦ Λεχονιοῦ πρὸς τὴν θάλασσαν». («Τὸ Χατζόπουλο» Ἀλεξ. Παπαδιαμάντη)

«Πρὸς τὸ βορειοδυτικὸν τῆς χαράδρας ὑψοῦται ἀμέσως ἄνωθεν τοῦ χειμάρρου μέγα καὶ πετρῶδες τριγωνικὸν βουνὸν φαλακρὸν ἐν τῇ ὀξείᾳ κορυφῇ, ἀλλὰ σκιαζόμενον πρὸς τὰ κάτω ὑπὸ πυκνοῦ δάσους δρυῶν, ὧν αἱ ρίζαι καὶ οἱ κορμοὶ συγχέονται πρὸς τοὺς φαιοὺς βράχους του· κάτω δὲ ὁ χείμαρρος διευθύνεται πρὸς τὰς ἀνατολικὰς ἀκτὰς τῆς νήσου, διαρρέων παρακάτω ἀπὸ τὰ τείχη τῆς μονῆς ὁρμητικῶς μεταξὺ τῶν παρασυρομένων βράχων παρὰ τοὺς χονδροὺς κορμοὺς καρυῶν καὶ πλατάνων, αἵτινες μαγευτικὴν ὄψιν παρέχουσιν εἰς τὸ ἄγριον ρεῦμα. Πρὸς δὲ τὸ νοτιοανατολικὸν ἄνω τοῦ χειμάρρου ὑψοῦται πολὺ ταπεινότερος ἄλλος βραχώδης λόφος, εἰς τὴν βορειοανατολικὴν πλευρὰν τοῦ ὁποίου λειανθεῖσαν, φαίνεται, ἐκτίσθη ἡ μονὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ». («Νεράϊδες» Ἀλεξ. Παπαδιαμάντη)
……………………………………………………………….

Ιερά Μονή Αγίου Χαραλάμπους
……………………………………………………………….

  • ΑΓΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ
  • Ημέρα εορτής: 10 Φεβρουαρίου
  • Πανήγυρης: Τελείται Θεία Λειτουργία το πρωί της εορτής.
  • Χρονολογία: 1809
  • Θέσις: Στο βόρειο τμήμα του νησιού σε μια βραχώδη περιοχή, στη θέση
  • Κακόρεμα.
  • Δικαιοδοσία: Σήμερα είναι μετόχι της Ι. Μονής του Ευαγγελισμού.

«Ὁ ναΐσκος τοῦ ἁγίου Χαραλάμπους λευκός, ἄσπιλος μὲ τὰ κελλία του τὰ λευκά, δύο κόρδαις χαμηλὰ μονόροφα καὶ μίαν γωνίαν ὑψηλήν, δυτικοβορείαν, χρησιμεύουσαν ὡς ξενῶνα –ὅπου φαιδρύνεται ἡ θλιμμένη ψυχή, ἅμα ἀναβῇ τις καὶ κυττάξῃ ἀπὸ τὸ παράθυρον τοὺς πελωρίους βράχους τοῦ βουνοῦ ἐπάνω, καὶ τὸ πέλαγος τοῦ βορρᾶ, ἁπλούμενα πρὸς τὴν Χαλκιδικὴν καὶ τὸν θεσπέσιον Ἄθωνα, μὲ τὸ κωδωνοστάσιόν του, μὲ τὶς δύο καμπάνες, ὅπου καλοῦσι μὲ γλυκεῖαν παραπονετικὴν φωνὴν τοὺς χριστιανοὺς τοὺς ἀμελεῖς εἰς τὰ θεῖα– εἶναι ποθεινὸν προσκύνημα ὅλων τῶν νησιωτῶν καὶ τῶν κατοίκων ἀκόμη τῆς ἀντικρυνῆς κωμοπόλεως, ὅπου λευκάζουν κατέναντι τὰ κτίριά της ἐπὶ τῶν πολυσχιδῶν κλιτύων τῆς δειράδος». («Φορτωμένα κόκκαλα» Ἀλεξ. Παπαδιαμάντη)
……………………………………………………………….

Ιερά Μονή Παναγίας Κεχριάς
……………………………………………………………….
Τὸ Μοναστηράκι τῆς Κεχριᾶς βρίσκεται χτισμένο «εἰς ὡραίαν μελαγχολικὴν κοιλάδα, μὲ τὰς ἐλαιοφύτους κλιτῦς, μὲ τὸν Ἀραδιᾶν, τὸν πυκνὸν δρυμῶνα της, μὲ τὸ ρεῦμα καὶ τὰς πλατάνους καὶ τοὺς ὑδρομύλους της». (Στὸ Χριστὸ στὸ Κάστρο» Ἀλεξ. Παπαδιαμάντης)

«Παραπλεύρως δὲ καὶ ὀλίγον χαμηλότερα τοῦ παλαιοῦ μοναστηρίου «ὁ μικρὸς χείμαρρος κατέρχεται μελαγχολικῶς ὑπὸ τὴν δροσερὰν σπηλιὰν καὶ κελαρύζει τὴν νύκτα ἀνάμεσα εἰς τοὺς βράχους καὶ τοὺς θάμνους καὶ πότε πίπτει εἰς μικροὺς καταρράκτας μὲ ὁρμήν, πότε στρώνεται εἰς μαλακὸν ρεῖθρον ὡς ἔλαιον ἐπὶ τῆς ἄμμου καὶ τῶν χαλίκων. Τὰ δένδρα σμίγουν εἰς τρυφερὰς περιπτύξεις ἐκεῖ τὴν νύκτα καὶ ὁ κισσὸς καὶ τὸ κλῆμα ἀναρριχῶνται εἰς τὰ ὕψη τῶν κλάδων καὶ καρποὶ μελαμβριθεὶς κρέμανται εἰς τὰ ἀκροκλώνια, διὰ νὰ δίδεται τροφὴ εἰς ὅλα τὰ πτερωτὰ καὶ τὰ ὄρνεα, τὰ ἐπικαλούμενα τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου». («Τὰ συμβάντα στὸν μύλο» Ἀλεξ. Παπαδιαμάντη)

Ὁ Ναὸς «μὲ τὸν περικαλλῆ θόλον του ἀστράπτει εἰς τὸν ἥλιον, ὅλως πεποικιλμένος ἀπὸ τὰ ὡραῖα παλαιὰ πινάκια, τὰ ἐγκολλημένα εἰς τὸ κτίριον ὡς ὄστρακα μαργαριτοφόρα». (Ἡ Πεποικιλμένη» Ἀλεξ. Παπαδιαμάντης)

«Ὁ ναΐσκος παλαιός, μὲ ζωηρὰς τοιχογραφίας, μὲ τὸν τροῦλλον καὶ τὰς χηβάδας του, ἑώρταζε τὴν Μετάστασιν, ἢ τὰ Ἐννιάμερα τῆς Παναγίας». («Τὰ Βενέτικα» Ἀλεξ. Παπαδιαμάντη)
……………………………………………………………….

Comments are closed.